Door de nederlaag van het Duitse leger bij Stalingrad kreeg de bevolking in de bezette landen weer hoop op een spoedig einde van de oorlog en in de vernietiging van het fascisme. Door de Russische overwinning kreeg Daan Stapper het idee om iets te doen, wat het vertrouwen bij de mensen verder zou aanmoedigen. Al mocht je als sabotagegroep eigenlijk geen andere activiteiten verrichten.
Bij de openbare lagere school ‘G’ aan de Wijkerstraatweg in Velsen-Noord liep een lange muur van wel vijftig meter rond het schoolplein. Die muur was verdeeld in vakken van drie a vier meter tussen de kolommen. Daan had uitgerekend hoeveel letters er in ieder vak zouden moeten staan, had dat thuis uitgetekend en voor materiaal gezorgd. Bij de Plaatwellerij werd een grote emmer afgewerkte carbid meegenomen en daar een flinke scheut lijnolie door gedaan.
Toen het donker was geworden zijn Daan Stapper, Maarten Brüning en Jan Zeeuw op pad gegaan met de emmer verf en oude sokken. Bij het weiland waar ze over moesten werden de sokken over de schoenen gedaan. Bij de muur aangekomen ging Jan Zeeuw, zoals was afgesproken, achter het politiebureau op de uitkijk staan, met het pistooltje. En terwijl Maarten Brüning de emmer vast hield, kon Daan aan het werk. Met een grote nieuwe kwast zette hij letters van meer dan een meter hoog. Na een paar uur hard werken en nog net voor tien uur, was het werk klaar:
“1918 Met het Rode Leger naar de overwinning 1943”. Het Rode Leger was op 27 februari 1918 opgericht en vierde zijn vijfentwintigjarig bestaan. Het was op een zaterdagavond, dat er zo gewerkt was, en ze gingen een spannende zondag tegemoet.
Toen Daan die zondagochtend met de kerkgangers meeliep de met de pont over moesten, kwam hij de koster van de katholieke kerk tegen. “Hé Daan!” riep hij, “je moet eens bij de pont gaan kijken in de richting van school G. Reusachtig joh, wat ze daar hebben gedaan!”
“Wat is daar dan te zien?”
“Nou ga maar kijken. Fantastisch mooi gezicht!”
Zelfs aan de overkant van het kanaal waren de letters nog te lezen, en dat was toch een afstand van meer dan een kilometer.
De politie trommelde aan de hand van een lijst burgers op om de letters uit te schrobben. Ze moesten hun eigen emmers en borstels meenemen en werden onder het toeziend oog van de politie en Feldgendarmerie aan het schrobben gezet om de letters te verwijderen. Dat lukte maar ten dele. Er was wel goed materiaal gebruikt.
Voor de schoonmakers begonnen, kroop de foute agent Ritman over de grond op zoek naar voetafdrukken. Er werd ook onderzoek gedaan in de werkplaats bij Daan Stapper zijn vader en ook bij Van ’t Hoff, de kapper naast het politiebureau, werd alles overhoop gehaald om te zoeken naar overgebleven materiaal. Zonder resultaat.
Bronnen:
- Daan Stapper, ’n greep uit… het leven van Sina & Daan
- Hein Wiedijk en Wim Thomassen, In vuur en vlam!
